طرحواره انزوای اجتماعی و احساس بیگانگی، یکی از طرحواره های رایجی است که قرار است در این نوشته، در مورد آن صحبت کنیم. من تنهایی ام را مثل یک لاک پشت بر پشتم حمل می کنم و همیشه همراه من است. این جمله ای بود که جیا وقتی به مشاور مراجعه کرد گفت. او یک شغل عالی در حوزه مد و یک همسر دوست داشتنی داشت اما افسرده و از نظر اجتماعی مضطرب بود. او در صحبت کردن در گروه های سه نفره یا بیشتر مشکل داشت و هرگز احساس طبیعی بودن نمی کرد. جیا میگفت: “من فکر می کنم فقط یک بزدل اجتماعی هستم و از ترس قضاوت شدن، هرگز خود واقعی ام را نشان نمی دهم.”
ریشه های طرحواره انزوای اجتماعی و احساس بیگانگی
ما برای ادامه زندگی خود به دیگران نیاز داریم، بدون آنها نمی توانیم زنده بمانیم. انسان ها قدرتمندترین موجوداتی هستند که تا به حال در این سیاره زندگی کرده اند این به خاطر قدرت یا سرعت ما نیست، بلکه به دلیل توانایی ما در همکاری انعطاف پذیر با سایر همنوعانمان است. علیرغم اصرار جامعه فردگرای ما به شعار «فقط خودت باش»، این ظرفیت اجتماعی همچنان یک نقطه قوت عظیم است که باید از آن استفاده کرد.
برخی از کودکان با احساس متفاوت بودن نسبت به همسالان خود بزرگ می شوند. به طور مثال وقتی که متوجه می شوند خانواده آنها فقیرتر بوده یا از یک گروه فرهنگی متفاوت است؛ به همین دلیل، به نظر نمی رسد مانند سایر همسالان و همجنسان خود فکر یا رفتار کنند. شاید آنها معلولیت داشتند یا ظاهر متفاوتی داشتند. شاید فکر یا احساس متفاوتی نسبت به اطرافیان خود دارند. ممکن است به این دلایل مورد آزار و اذیت قرار گرفته یا طرد شده باشند.
هنگامی که برخی از این موارد در دوران کودکی رخ می دهد، احتمال ابتلای فرد به طرحواره انزوا/بیگانگی اجتماعی بیشتر میشود. این رویدادها درکنار احساس انزوا یا تفاوت در لحظه، می توانند به کودک آسیب بزنند و به یک اضطراب اجتماعی مادام العمر منجر شوند. افراد مبتلا به این طرحواره نمی توانند از این احساس که نسبت به بقیه پایین تر یا متفاوت تر هستند خلاص شوند. آنها احساس می کنند که با دیگران ارتباط ندارند و به جمع آنها تعلق ندارند.
افراد مبتلا به این طرحواره اغلب با پنهان کردن خود واقعیشان با آن کنار می آیند. آنها ممکن است بی احساس، خسته کننده یا حتی بیش از حد خوب به نظر برسند. آنها اغلب از شرکت کردن در رویدادهای اجتماعی به خصوص با افراد جدید اجتناب می کنند. گاهی اوقات آنها در تلاش برای جبران بیش از حد این احساسات، با رفتاری برتر، دور از دیگران یا فراتر از دیگران، با آن کنار می آیند.
ما به عنوان کودک، در انتخاب دوستان و گروههای اجتماعی، محدودیت های زیادی داریم ، اما در بزرگسالی حق انتخاب داریم. جیا یاد گرفت که خصوصیاتی را که دوست دارد در یکی از دوستانش شناسایی کند. او یاد گرفت که صدایی را که به او میگفت از این جمع طرد میشود، آرام کند. او برخی از طردهای اولیه را که دریافت کرده بود، حل کرد. جیا هیچوقت ترسو نبود، اما با خارج شدن از پوسته تنهایی خود شجاع تر شد پس اگر فکر میکنید به طرحواره انزوای اجتماعی دچار هستید، نگران نباشید… میتوانید تغییر کنید.
نشانه هایی که نشان می دهد طرحواره انزوای اجتماعی و احساس بیگانگی دارید:
- فکر می کنید چیزی منحصر به فرد در شما وجود دارد که درک شما را برای دیگران سخت می کند
- اغلب احساس تنهایی می کنید
- وقتی در یک موقعیت اجتماعی هستید، تمایل ندارید بر تفاوت بین خود و دیگران تمرکز کنید
- ایجاد روابط معنادار برای شما دشوار است
- ممکن است حاشیه‌نشینی/تبعیض را تجربه کرده باشید
- فعالیت های اجتماعی را خسته کننده می بینید. هنگام شرکت در رویدادهای اجتماعی، حتی با دوستان، ممکن است احساس خستگی کنید. برای شما بودن در کنار مردم و رفتار «درست» کار بسیار سختی است.
- احساس می کنید باید پنهان کنید که واقعاً چه کسی هستید.
- در اعماق وجودتان باور دارید که اگر دیگران، واقعیت شما را ببینند و بشناسند، ارتباط خود را با شما قطع میکنند.
- معمولاً با این فرض که دیگران همیشه بهتر از شما هستند، خود را با دیگران مقایسه می کنید.
- شما یک صدای منتقد درونی قوی دارید که شما را آزار می دهد.
- به خودتان می گویید که تنهایی را ترجیح می دهید، اما حقیقت این است که اغلب احساس تنهایی می کنید و توسط دیگران کنار گذاشته شده اید.
طرحواره انزوای اجتماعی و احساس بیگانگی، بر روابط عاشقانه چه اثری دارد؟
برای شما سخت است که با افرادی که به آنها علاقه دارید ملاقات کنید.
شما از تعامل اجتماعی اجتناب می کنید زیرا تصور می کنید که به هر حال این روابط خوب پیش نمی رود.
موقعیت های اجتماعی می تواند شما را بسیار مضطرب کند.
شما برای تمام ارتباطات اجتماعی خود به شریک یا شریک زندگی خود متکی هستید.
چگونه میتوان از طرحواره انزوای اجتماعی و احساس بیگانگی رها شد؟
اولین چیزی که باید بدانید این است که این تغییر (درمان) هم مانند اکثر رشدها و تغییرات شخصی، یک فرآیند گام به گام است که به صبر و تمرین نیاز دارد و با هر تلاش، یک قدم پیشرفت میکنید. زیما در ادامه، تعدادی از این راه حلها را بیان میکند.
- گذشته را مرور کنید: سعی کنید تاریخچه رفتارها و اتفاقاتی را که برایتان افتاده درک کنید، به دنبال منابع احتمالی احساس طرد شدن مکرر یا دریافت پیامی مبنی بر اینکه مشکلی در شما وجود دارد، بگردید. آیا این رفتاری بود که پدر و مادرتان با شما داشتند یا خودتان به نوعی نقش قربانی که در خانواده خود بازی کردید؟ آیا در مدرسه، به شما زورگویی میکردند؟
- دیدگاه خود را تغییر دهید: به زندگی خود عینی نگاه کنید، انگار که به داستان شخص دیگری نگاه می کنید، مانند یک دوست یا شخصیت در یک رمان. آیا این عادلانه است که با کسی اینگونه رفتار شود؟ قسمتهای ناعادلانه زندگی خود را فهرست کنید.
- پس از گفتگوی صادقانه با خودتان در مورد اینکه چقدر آن قضاوت ها منصفانه بودند، حساب کنید. اگر ویژگی هایی دارید که هنوز فکر می کنید مشکل ساز هستند و میتوانید آنها را تغییر دهید به آنها نگاهی دقیق بیندازید. از سوی دیگر، این احتمال وجود دارد که به دلایلی مبتنی بر جهل و تعصب با شما ناعادلانه رفتار شده باشد: این رفتار هم بی عدالتی است که باید بر آن غلبه کرد.
- به اتفاقات اطرافتان، نگاهی هشیارانه بیندازید. نگاه هشیارانه شما، شامل این سوال باشد که “اگر من نباشم چه؟” ممکن است لازم باشد ببینید آیا افرادی که با آنها وقت می گذرانید واقعاً دوستان شما هستند یا ارتباط با آنها برای شما مفید نیست.
- با خود گفتاری مثبت با منتقد درونیتان مقابله کنید. برای این کار، بهتر است ویژگی های مثبت خود را لیست کنید و هر از گاهی، آنها را مرور کنید.
- اگر فکر می کنید می توانید تغییرات مثبتی برای خود ایجاد کنید، افراد دیگری را که اهدافی مشابه شما دارند پیدا کنید تا بتوانند از شما حمایت کنند. اگر دلایلی که با شما بد رفتار شده بر اساس نادانی یا نفرت دیگران بوده است، با افراد شبیه به خود ارتباط برقرار کنید. به دنبال حمایت اجتماعی از همسالانتان باشید. ممکن است یک گروه آنلاین یا ملاقات متشکل از افرادی وجود داشته باشد که می توانند با شما ارتباط برقرار کنند و از شما حمایت کنند و از شما حمایت کنند.
- شروع به تمرین کنید: هنگامی که با کمک مراحل بالا شروع به ترمیم عزت نفس خود کردید، بیشتر با افرادی که دوست دارید درگیر شوید. کار خود را با قرار گرفتن در معرض تغییرات کوچک شروع کنید: خودتان را به فعالیت های اجتماعی بیشتری مجاب کنید. ممکن است این کار برای شما سخت باشد ولی به درمان شما کمک شایانی میکند.
چالشی که در طرحواره انزوای اجتماعی وجود دارد این است که ممکن است در انزوا “بیش از حد خوب” شده باشید یعنی آنقدر در تنها بودن تجربه کسب کنید و به آن عادت کنید که تجربیات انفرادی خود را به چالش بودن در کنار دیگران ترجیح دهید. همه ما تا حدی باید با این واقعیت کنار بیاییم که روابط چالش برانگیز هستند؛ ولی لازم است که با این چالش هم مواجه شویم.
و در نهایت، اگر فکر میکنید به این طرحواره دچار هستید، زیما مثل همیشه در کنار شماست پس با ما تماس بگیرید تا به شما در حل این طرحواره کمک کنیم. رزرو وقت مشاوره فردی
0 Comments