اوتیسم یک اختلال رشدیه، که با چالش‌های ارتباطی ،اجتماعی و رفتاری مشخص میشه. این بیماری مادام‌العمر هست، و علائم اون به‌طور قابل توجهی از فردی به فرد دیگه‌ای متفاوته.
این علائم شامل چالش‌ها یا تفاوت در مهارت‌های حرکتی و توانایی فکری و اجتماعیه. افردای که دچار اوتیسم هستن ممکنه متفاوت از افردای که دچار این اختلال نیستن، فکر کنن، یاد بگیرن، عمل کنن، ارتباط برفرار کنن و تعامل داشته باشن.
علائم
این علائم متغیر معمولاً از سه سالگی ظاهر میشن. ممکنه والدین متوجه نحوه متفاوت تعامل اجتماعی کودک و پاسخگویی اونها به تحریک و توانایی در برقراری ارتباط بشن.
این علائم شامل رفتارهای تکراری، علایق محدود و مشکل در تعامل باشن:
- مشکل در برقراری تماس چشمی
- درپیگیری مکالمات و گفتگوها دچار مشکل باشن
- پریشانی شدید زمانی که روال زندگی اونها حتی کمی مختل بشه
- حالات صورتشون با نوع ارتباط کلامی مطابقت نداره
- علاقه شدید نسبت به موضوعات خاص
- لذت نبردن از فعالیت‌ها
- مشکل در بیان احساسات و نیازها با کلمات
- عدم شرکت در بازی‌ها
- پاسخ آهسته و بی‌توجهی به افرادی که سعی در جلب توجه دارند
- حساسیت به محرک‌های حسی مثل چشایی، بو و نور
- رفتارهای تحریک کننده مانند تکان خوردن، راه رفتن روی انگشتان پا، تکان دادن دستها
- مشکل درک دیدگاه دیگران
یادتون باشه چون اوتیسم طیفی از یک اختلال هست، این علائم میتونن به ضورت خفیف متوسط یا شدید ظاهر بشن.
افرادی که علائم خفیفتری دارن میتونن زندگی روزمره خودشون رو ادامه بدن، فقط ممکنه نسبت به سایرین بیشتر در معرض مسائل مربوط به سلامت روان از جمله استرس، رفتارهای وسواسی، مسائل احساسی، اضطراب اجتماعی و افسردگی قرار بگیرن.
اوتسیم در افرادی با هر قومیت و نژاد و زمینه اقتصادی رتشخیص داده میشه .
تشخیص اختلال اوتیسم
علایم اوتیسم معمولاً توسط والدین و مراقبان یا معلمان و پزشکان قابل تشخیص هست.
غربالگری و ارزیابی اولیه مهم هست. اگر در مورد رفتار کودک خودتون نگران هستید، با پزشک کودکتون صحبت کنید تا هر چه زودتر نشخیص داده بشه، و درمان هرچه سریعتر آغاز بشه.
برای تشخیص اوتیسم آزمایش خاصی وجود نداره، پزشک با نگاه کردن به رفتارها و پرسیدن سوالات در مورد رشد تشخیص رو انجام میدن.
ارزیابی
در طی معاینات منظم رشد در دوران کودکی، پزشکان نقاط عطف رشد رو دنبال میکنن و انواع مختلف تاخیرهای رشدی رو بررسی میکنن. زمانی که کودک به نقاط عطف خاصی نرسه، مورد ارزیابی دقیقتر قرار میگیرن.
تیم این ارزیابی شامل متخصص اطفال و رشد، روانشناس کودک، و یک آسیب شناس گفتار و زبان هست، تا رفتارهای مناسب سن، مهارت‌های شناختی و توانایی زبانی رو ارزیابی کنن.
برخی از این تستها عبارتند از:
- پرسشنامه علائم اوتیسم
- نظارت بر رشد
- تست‌های شنوایی
- تست‌های هوش
تشخیص اوتیسم در بزرگسالی
اوتیسم در بزرگسالان میتونه متفاوت از کودکی باشه؛ چون بسیاری از بزرگسالان در طول زندگی یاد گرفتن که با علائمشون زندگی کنن و اون رو پنهان کنن.
برخی از بزرگسالان اوتیستیک ممکن علائمی مشابه اختلال نقص توجه یا بیش فعالی یا علائمی مثل اختلال در زبان گفتاری داشته باشن علائم زیر برخی نشانه‌های اوتیسم در بزرگسالان هست:
- ناتوانی در تفسیر افکار یا احساسات دیگران
- مشکل در تفسیر حالات چهره، زبان بدن یا نشانه‌های اجتماعی
- مشکل در تنظیم احساسات
- در حفظ مکالمه دچار مشکل هستن
- مشکل در مکالمه دوطرفه
- تمایل به انجام رفتارهای تکراری
- شرکت در فعالیت‌های محدود
- اضطراب از تغییر در روتین روزانه
- علایق قوی و خاص
- مشکل در ایجاد یا حفظ دوستی‌های نزدیک
- مشکل در برقراری تماس چشمی
- حساسیت بیش از حد به صداها یا بوها که دیگران رو آزار نمیده
- عدم درک کنایه یا اصطلاحات
- ترجیح فعالیت‌های انفرادی
- رفتارهای تکراری
- اضطراب اجتماعی
- توانایی‌های خاص در یک زمینه مشخص، مثل ریاضیات، موسیقی یا هنر
- نیاز به چیدمان به ترتیب خاص
- داشتن کلمات و عبارات خاص برای توصیف چیزهای مختلف
- تولید صداهای غیرارادی مانند صاف کردن گلوی
- اضطراب شدید در موقعیت‌های اجتماعی
- مشکل در دوست‌یابی و ترجیح تنهایی
کلام آخر
اختلال طیف اوتیسم یک اختلال مادام‌العمر، اگرچه تشخیص و درمان زودهنگام میتونه تفاوت زیادی در کیفیت زندگی فرد ایجاد کنه. با کمک یک روانشناس میتونین کیفیت بالاتری از زندگی رو با وجود این اختلال تجربه کنید.
0 Comments